να ηλιλουστο πρωιν του Σαββτου, καθ η Ζωολα πινε φρσκο χυμ πορτοκλι, εδε απο τη τζαμαρα του σπιτιο τη στην μορφη Κω μσα στην απραντη γαλζια θλασσα μια βρκα με δο παιδκια μσα να πλησαζει την ακτ. Ο λιο που ταν καταμεσ στον ουραν δεν την φηνε να τα δει ξεκθαρα. Η Ζω εχε ακοσει τι εκενο το διστημα φταναν πρσφυγε απ μακρυνο τπου και εχε φοβηθε λιγκι... Η βρκα πλησασε την ακτ... τι θα κνει η Ζω; Τι θα κνει ο κθε νθρωπο που θα βρεθε σε μια ττοια κατσταση;;;να βιβλο που θλει να δσει ελπδα, ιδιατερα σε αυτο που πρασαν ακμα περνον κακουχε στη δνη του πολμου. να βιβλο γραμμνο με αγπη για τα παιδι και για τον νθρωπο, με δναμη καρδι, ελπδα, και με πολ κουργιο για τον συνθρωπ μα τσι στε ο κσμο μα να γνεται πιο μορφο μρα με τη μρα...